Mijn drijfveer als fotograaf en schrijver is de ‘ontmoeting met het leven‘; soms zoek ik die op, maar al te vaak lijkt het of het leven mij ontmoet. Ik bevind me graag op de vindplaatsen van de ontmoeting; van de publieke ruimte – waar de ontmoeting vluchtig en visueel is – tot in de private ruimte van bijvoorbeeld een huiskamer – waar ik mijn rol als toeschouwer vaak onverwacht inlever voor die van deelnemer en er intense woorden en blikken gewisseld kunnen worden. Het resultaat van deze ontmoetingen leg ik vast als ‘schrijver met licht en letters‘ in zowel foto’s als teksten – soms gecombineerd tot een artikel of boek.
Naast reportage- en documentaire fotografie met de mens als middelpunt richt ik me op concertfotografie als ontmoeting binnen een muzikale context, waarbij ik niet alleen het podium met zijn artiesten aftast, maar ook de voor het publiek onzichtbare kamertjes waar artiesten zich 'op- en afladen' en waar technici hun kunsten vertonen.
Drie jaar geleden meldde ik me aan bij de Fotovakschool. Het was na de beëindiging van een loopbaan binnen de IT, die ik overigens vooral zittend uitvoerde. Ik was er wel klaar mee omdat ik me als mens steeds meer onderdeel voelde van een strak gereguleerd systeem, zoals Charlie Chaplin in Modern Times en ik moest in die tijd vaak denken aan Herbert Marcuse die schreef over de Die Entmythologisierung der Berufsarbeit. Ik vroeg me in toenemende mate af waarom ik het gevoel had iets te missen. Was ik iets kwijtgeraakt - mezelf, of was er iets gegroeid wat in toenemende mate om aandacht vroeg? Ik besloot op zoek te gaan en ging dus weer de schoolbanken in.
De Fotovakschool bracht me meer dan ik verwacht had. Ik leerde anders kijken en het was een genot om zonder mening of oordeel waar te nemen en te genieten van wat er op me afkwam. In mijn werk staat de ontmoeting centraal omdat ik heb ervaren dat het een geven en ontvangen is in het leven, ook leren te ontvangen. Doordat ik anders leerde kijken zag ik de schoonheid van veel dingen om me heen en ervoer dat mijn muze groeit als ik hem als een boom steeds water - voeding geef. Het is daarom dan ook dat ik samen met mijn vrouw talloze musea bezoek en veel colleges over kunst en architectuur volg.
Na een lichte aarzeling besloot ik vorig jaar in het verlengde van de ervaring op de Fotovakschool en de daardoor opgedane levenslessen me aan te melden bij de Schrijversvakschool. Ik wilde ontdekken of de taal me hetzelfde zou brengen als het beeld. En zo mogelijk of ze elkaar konden versterken. De twee afgelopen jaren op Schrijversvakschool hebben me taal-rijker gemaakt. Het blijkbaar nog brandende waakvlammetje van taal werd aangewakkerd door de aangeboden lesstof en opdrachten. En door de extra ‘zuurstof’ van docenten en medestudenten is het gelukkig geen eenzame reis geworden; ook hier gaf de ontmoeting weer de doorslag tijdens het leerproces. Na Basistechnieken A & B volgde ik de genres Proza, Poëzie en Essay.
Meppel, 20 december 2022.