Een rustige zondag en ik bereid me voor op de inzegening van een aantal leden in het clubhuis. Alles rustig inpakken, totdat ik app contact heb en me realiseer dat ik me een een half uur vergist heb in de begintijd. Gas erop en hopen dat ik nog op tijd kan komen. Ze blijken gelukkig even op me gewacht te hebben.
Ik tref een grote kring aan van zittende en staande clubleden en aanverwante vrienden en familieleden; hoe ga ik dit in beeld brengen, ook fototechnisch gezien bij uitdagende lichtomstandigheden? Inzegening van 11 mensen met een verhaal, veelal heel persoonlijk en zeker geen rechte lijn vanaf de geboorte als het om het geloofsleven gaat.
Na 'welkom' volgt het voorlezen van een formulier; bekende woorden en klanken, waardoor ik nog meer de eenheid en verbondenheid met de groep voel. Ik zoek naar een balans tussen aan- en afwezigheid, want ik wil de sfeer niet verstoren en toch mooie plaatjes maken. Gaandeweg kom ik steeds meer onder de indruk van de persoonlijke verhalen - som met veel en soms met weinig woorden - verhalend over een leven van vallen en opstaan; maar hier staan ze en spreken vrijuit - en publiekelijk - over hun ervaringen, keuzes en voornemens. Sommigen zullen ook nog in hun eigen (thuis)gemeente belijdenis doen of zich laten dopen, want vaak blijkt de CMA hun (nog) dichter bij God gebracht te hebben.
Na een indrukwekkend kringgebed is er feest en ik feest mee omdat ik gezien heb hoe en waar de Geest werkt - soms op onverwachte plaatsen, niet voor de Geest, maar voor mij ......
Ik tref een grote kring aan van zittende en staande clubleden en aanverwante vrienden en familieleden; hoe ga ik dit in beeld brengen, ook fototechnisch gezien bij uitdagende lichtomstandigheden? Inzegening van 11 mensen met een verhaal, veelal heel persoonlijk en zeker geen rechte lijn vanaf de geboorte als het om het geloofsleven gaat.
Na 'welkom' volgt het voorlezen van een formulier; bekende woorden en klanken, waardoor ik nog meer de eenheid en verbondenheid met de groep voel. Ik zoek naar een balans tussen aan- en afwezigheid, want ik wil de sfeer niet verstoren en toch mooie plaatjes maken. Gaandeweg kom ik steeds meer onder de indruk van de persoonlijke verhalen - som met veel en soms met weinig woorden - verhalend over een leven van vallen en opstaan; maar hier staan ze en spreken vrijuit - en publiekelijk - over hun ervaringen, keuzes en voornemens. Sommigen zullen ook nog in hun eigen (thuis)gemeente belijdenis doen of zich laten dopen, want vaak blijkt de CMA hun (nog) dichter bij God gebracht te hebben.
Na een indrukwekkend kringgebed is er feest en ik feest mee omdat ik gezien heb hoe en waar de Geest werkt - soms op onverwachte plaatsen, niet voor de Geest, maar voor mij ......