En weer ben ik op een plek waar ik anders nooit zou komen. Het heeft de sfeer van de elektronica-markt bij '' De Lichtmis' die ik een aantal keren bezocht heb. Veel kraampjes met hele en halve spullen, de een keurig ingericht en de ander een dumpplaats van een leeg-getrokken zolder. 

Stralend weer is het en vervelen doe ik me niet. Bijzondere spullen, maar nog meer bijzondere mensen. Opvallend vaak wordt er voor me geposeerd. Omdat ik me zelf behangen heb met camera's zal ik wel op een journalist lijken en dat werkt uitnodigend; met een beetje bluf gaat de wereld voor je open.

Geen bluf bij de CMA- je krijgt wat je ziet. De secretaris heeft zijn waar weer uitgestald en veldwerkers voeren hartelijke gesprekken. Een jong stel luistert aandachtig naar het levensverhaal van een van hen - een kruis met een bijzondere betekenis gehouwen uit een steen van herinnering. Het stel blijkt hun eerder ontmoet te hebben bij een bijzondere dienst, er is herkenning en een vorm van weerzien. 

Ik loop nog een paar rondjes en neem afscheid. 'Turbantia' roep ik nog een keer op de vraag in welke krant hij komt te staan.
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Back to Top