Achterop de trike naar Elim. De uitnodiging stond en ik moest er nu aan geloven, tenminste zo zagen anderen dat. Ikzelf had me er op verheugd en ik voelde weer de vrijheid op mijn Puchje begin jaren 70; haren in de wind en karren maar. 

Ter afsluiting van het jaarfeest in Elim is dit jaar de CMA uitgenodigd een afsluitende dienst te verzorgen. De grote witte tent laat zich niet makkelijk vinden en te slotte parkeren we voor de tent in de afgesloten straat. Binnen worden we opgewacht door de organisatie die bij het zien van mijn uitrusting direct vraagt of ze de foto's mogen hebben. Weer een gratis link; toch maar eens nadenken over een echt verdienmodel.

Er is een band - de rechte weg - en de zaal lijkt gevuld met voornamelijk Elimmers die vaker naar de afsluitende dienst komen. De band is bekend en veel liederen ook, dus dat is meezingen. 
Na een verrassende entree van de voorganger op de motor kan de dienst beginnen. Mijn gedachten dwalen af naar de vele andere witte tenten waar het evangelie gebracht werd en die ik met mijn gezin bezocht op zoek naar een andere besteding van de pinksterdag. Het blijft bijzonder te ervaren dat je een band hebt met mensen die je niet kent - verbonden in dezelfde Heer. 

Op de terugweg doet de wind zijn werk. Wapperende haren en koude handen brengen me naar de kern van het leven - veilig Thuiskomen .....
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Fotoverslag
Back to Top