Even weg van de stadsdrukte. Antwerpen heeft veel van dit soort binnenplaatsen en -tuinen, oases van rust om even weg te dromen en te genieten van wat met liefde is aangelegd en wordt onderhouden. Jong en oud is er te vinden. Schuifelende stokken dragen het oude leven, jonge gasten zijn neergestreken op kleine groene veldjes die hun grenzen lijken te markeren in het hier en nu. En in het hoekje van de paradijsjes staat vaak de in brons gegoten schepper die toekijkt hoe de tijd aan hem voorbijgaat en luistert naar de vaak mantraal gefluisterde poëzie die uitrust in de met mos gevulde teksten. ‘Den Botaniek’, dit paradijsje heeft een eigennaam, het is de personificatie van waar we allen naar op zoek zijn - de ander.
