Bronzen en stenen beelden rusten uit in wat heet het beeldendepot. Sommige zullen er blijven omdat ze te oud zijn om verplaatst te worden, voor anderen is het een herstellingsoord, een tussenstap op weg naar een nieuwe bestemming. De zachte regen vertriest onze gang door het park, ze laat haar donkere sporen na op beelden die er een dimensie bij lijken te krijgen. Als we ‘Vengé / Worstelaars’ ontmoeten staan we even stil, ook in gedachten. Vechten is een kunst, dit uitbeelden een gave. Werklieden, leunend op hun werktuigen lijken te rusten zonder moe te zijn. Hun oranje hesjes contrasteren met de secuur onderhouden gazons, zouden ze bang zijn om aangelopen te worden? De bus moet nog even wachten op ons, de lockermeneer is met lunchverlof zegt men.
